FLAT COATED RETRIEVER

Flat Coatet Retriever – FCR - gładkowłosy aporter, to jedna z sześciu ras retrievera. Rasa powstała ok. 1840 roku ze skrzyżowania St. Johons(nowofundland), seterów, pudli oraz spanieli. Stworzono w ten sposób dwa typy psa: -pierwszy o sierści kręconej; -drugi o sierści falistej; I te zwane Wavy Coated Retiever stały się protoplastami obecnego FCR.

Pierwsze Wavy Coated były grubokościste i posiadały matowy, często wełnisty włos, co powodowało podtapianie psa w czasie aportu z wody. Ceniono, więc sierść śliską, prostą, delikatną jedwabistą. Za podstawowe umaszczenie uważano czarne, chociaż w miotach trafiały się szczenięta o kolorze brązowym wg.wzorca- wątrobianym. W 1864 roku po raz pierwszy pokazano psa wyglądem przypominającego dzisiejszego Flata, który był wynikiem dalszych krzyżówek z seterami.

Hodowca S.Shirley w 1880 roku skrzyżował Flaty z Collie, co można zauważyć po specyficznym kształcie głowy, charakteryzującym się minimalnym stopem. Nie chodziło o zmianę kształtu głowy, lecz o szatę, czyli uzyskanie prostego włosa. Inna hipoteza mówi o tym, że na kształt głowy i siłę chwytu przy zbieraniu ciężkich aportów np. zająca, wpłynęło skrzyżowanie z borzojem. FCR-a stworzono jako psa aportującego między innymi z wody, dlatego starano się uzyskać szatę pozbawioną podszerstka i lekką budowę ciała. Rasę zarejestrowano w 1898r w księdze hodowlanej Kennel Club.

W latach 1865-1910 Flaty przeżywały swój złoty wiek. W ojczyźnie zwane również były psami gajowego od nazwiska hodowcy H.Hulla. Po latach wielkiej popularności Flaty zostały wyparte przez labradory i goldeny. Dopiero w roku 1960 Flat wrócił do łask.

Obecny Flat Coated Retriever to pies: szybki; mocny, ale z lekką budową; czarny (nie jednokrotnie z odcieniem burgunda), rzadko wątrobiany o błyszczącej sierści; piórach na łapach i ogonie; oczach o kształcie migdałowym brązowych; uszach małych, płasko opadających; delikatnej głowie, ze słabo zaznaczonym stopem. W Wielkiej Brytanii mówi się o nim (Wagging Tail) falujący ogon, a to ze względu na swą radość życia, manifestowaną merdającym cały czas ogonem i przyklejonym uśmiechem do mordki. Jest psem inteligentnym i posłusznym, świetnie współpracuje z człowiekiem, co powoduje, że wychowanie go nie przysparza trudności. Jak każdy pies myśliwski potrzebuje ruchu i ćwiczeń, uwielbia pływać i aportować, ma również bardzo dobry węch. Lubi przebywać w towarzystwie dzieci, dlatego często pracuje jako psi terapeuta. 


wzorzec rasy
STANDART FCI Nr 121
Data zatwierdzenia: 8.09.1988
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania

Klasyfikacja FCI: Grupa 8 - aportery, płochacze i psy do pracy w wodzie, Sekcja 1 aportery

Wygląd ogólny: pies średniej wielkości. błyszczący, żywy. o inteligentnym wyrazie, silny, ale nie ciężki, harmonijny w obrysie, ale nie brak mu masy. Zachowanie/charakter: obdarzony w najwyższym stopniu instynktem myśliwskim, o wesołości i grzeczności okazywanej entuzjastycznym machaniem ogonem. Pewny siebie, a zarazem miły.

Głowa: długa i dobrze uformowana.

Mózgoczaszka: płaska o umiarkowanej szerokości.

Przełom czołowo-nosowy: w żadnym wypadku nie jest mocno zaznaczony, między oczami łagodny, profil nie może być wklęsły. ani też opadający.

Trzewioczaszka: Trufla nosowa: dobrej wielkości, o nozdrzach odpowiednio otwartych. Szczęka i żuchwa: długie i mocne, zdolne do noszenia zająca lub bażanta. Ścisły zgryz nożycowy, uzębienie zdrowe i mocne

Oczy: średniej wielkości, barwy ciemnokasztanowej lub orzechowej, o wyrazie bardzo inteligentnym (oko okrągłe, wypukłe jest uważane za poważną wadę). Oczy nie są ustawione skośnie.

Uszy: małe, dobrze osadzone, przylegające do głowy.

Szyja: głowa jest dobrze osadzona na szyi, która jest odpowiednio długa, bez podgardla. Szyja jest harmonijnie związana ze skośnie ustawionymi łopatkami, te zaś wtapiają się w grzbiet; taka budowa umożliwia psu swobodny ruch.

Tułów: Lędźwie: krótkie i kwadratowe. Lędźwie długie i źle związane są uważane za poważną wadę.

Klatka piersiowa: głęboka i dość szeroka, dobrze zaznaczona w okolicy mostka. Żebra przednie są dość płaskie. Krzywizna ich zmienia się stopniowo. silniej wysklepione są w środku, mniej w części tylnej klatki piersiowej.

Ogon: krótki, nie kopiowany, prosty i dobrze osadzony, noszony wesoło, ale nigdy wyżej linii grzbietu.

Kończyny przednie: proste, o dobrej kości.

Łokcie: przylegają do klatki piersiowej, ich ruch jest regularny i prawidłowy.

Kończyny tylne: muskularne. W postawie, oglądane pod dowolnym kątem są proste, kątowanie umiarkowane.

Staw skokowy: umiarkowanie kątowany, krótkie śródstopie. Postawa krowia jest błędem.

Łapy: okrągłe i mocne, palce ścisłe i dobrze wysklepione, opuszki grube i mocne.

Ruch: swobodny, bez wysiłku. Kończyny poruszają się równolegle do osi tułowia, niezależnie czy oglądamy je z przodu. czy z tylu.

Szata: włos jest gęsty, w dotyku cienki do średniego, dobrej jakości, tak płaski i gładki. Jak to tylko możliwe. Kończyny i ogon są dobrze porośnięte (frędzle). Bogata szata. w wieku dojrzałym jest ważnym akcentem stanowiącym o elegancji dobrego psa.

Umaszczenie: tylko czarne lub kasztanowe (wątrobiane).

Wzrost i waga: preferowany wzrost psa: 59-61.5 cm, dla suki: 56,5-59 cm.

Waga osobnika o należytej kondycji: psy: 27-36 kg. suki: 25-32 kg.

Wady: wszystkie odchylenia od tego, co określono w standardzie powinny być uważane za wady, w zależności od stopnia odstępstwa od wymaganych cech.

Uwaga: samce powinny mieć umieszczone w mosznie widoczne, całkowicie rozwinięte obydwa jądra

 

Barbara Jolanta Niedzielska, www.hodowla-polka.pl

Zgłoś swój pomysł na artykuł

Więcej w tym dziale Zobacz wszystkie